คุณค่าของชีวิต คือสิ่งที่เราต้องค้นพบด้วยตัวเราเอง
สำหรับวันนี้ Admin ขอนำเอาเรื่องราวดีๆ ของผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่มีวิถีการดำรงชีวิตเหมือนเราๆ ท่านๆ ทั่วไป จากคนที่ต้องดิ้นรนเอาตัวรอด ไม่เคยคิดถึงคนอื่น ไม่เคยเข้าใจในคุณค่าของตัวเอง จนมาถึงวันที่ พบเจอและเข้าใจ ว่าตัวเองมีคุณค่ามากขนาดไหน กับผู้หญิงคนนี้ “ติ๊ก-ปวณี เขียวจันทร์”
มาติดตามรับชมกันนะคะ
ขอขอบคุณคลิปวิดีโอ ดีๆ จากช่อง พระอาทิตย์ทรงกลด ด้วยนะคะ
วันที่กลับบ้าน คือ วันที่ได้ค้นพบ “คุณค่าของชีวิต”
จากวันที่พ่อแม่อยากให้ลูกสาวออกไปเรียนและทำงานนอกพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ แต่เพราะทนคิดถึงลูกไม่ไหวจึงรบเร้าให้ลูกกลับบ้าน ในวันนั้น “ติ๊ก-ปวณี เขียวจันทร์” จึงตัดสินใจกลับบ้าน บ้านละโพ๊ะ ต.ป่าไร่ อ.แม่ลาน จ.ปัตตานี ในวัยเพียงแค่ 28 ปีเท่านั้น
กลับบ้านแบบไม่มีเป้าหมาย!
กลับบ้านโดยที่ยังไม่รู้จะทำอะไร!
จนกระทั่งทางราชการได้เข้ามาสนับสนุนให้ชาวบ้านละโพ๊ะเลี้ยงไก่ไข่บ้านละ 5 ตัว “ติ๊ก” ได้เริ่มเลี้ยงไก่ไข่ แต่เป็นการเลี้ยงแบบจำใจเลี้ยง เพราะการเลี้ยงไก่ไข่ไม่เคยอยู่ในความสนใจมาก่อน แต่เมื่อเลี้ยงแล้วเห็นว่ามีไข่ให้กินทุกวัน จึงเริ่มเลี้ยงเพื่อขาย จากไก่ 5 ตัว ค่อยๆเก็บเงินซื้อเพิ่มเป็น 30 ตัว เพื่อให้ได้ไข่ 1 แผง แต่ปรากฏว่า ไม่คุ้มทุนเพราะหมดไปกับค่าอาหารไก่
จนกระทั่งปิดทองหลังพระฯ ได้นำความรู้หลายๆเรื่องเข้ามาพัฒนาพื้นที่บ้านละโพ๊ะ รวมทั้งเรื่อง “อาหารลดต้นทุน” สำหรับไก่ไข่… “ไม่มีทางเป็นไปได้” นี่คือ ความคิดที่ผุดขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเรื่อง “อาหารลดต้นทุน” เพราะที่รู้มาตลอด คือ ต้องเลี้ยงด้วยอาหารสำเร็จเท่านั้น…แต่ยิ่งไม่เชื่อ ก็ต้องยิ่งพิสูจน์
“ติ๊ก” ปรับการให้อาหารไก่ไข่ ด้วยการทำอาหารลดต้นทุนที่ใช้วัตถุดิบที่มีในชุมชนจนเริ่มเห็นผล โดยเฉพาะช่วงโควิดช่วงปลายปี 2563 ที่ผ่านมา เธอได้กำไรจากการขายไข่ไก่ภายใน 1 เดือนมากถึง 17,000 บาท จนชาวบ้านในชุมชนหันมาเลี้ยงไก่ไข่ด้วยอาหารลดต้นทุนตามเธอทั้งหมู่บ้าน
เมื่อไข่มีเยอะ ก็ยิ่งต้องพยายามหาตลาด “ติ๊ก”ใช้วิชาการตลาดที่ร่ำเรียนมา พา “ไข่ไก่ปลอดสาร” จากบ้านละโพ๊ะ ติดตลาด สร้างยอดขาย สร้างการรวมกลุ่มโดยมีเธอเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญ
จากจุดเริ่มต้นที่ถูกบังคับเลี้ยง 5 ตัว วันนี้การเลี้ยงไก่ไข่ คือ อาชีพหลักของ “ติ๊ก-ปวณี เขียวจันทร์” ที่เธอค่อยๆเก็บหอมรอมริบกำไรจากการขายไข่ไก่ ซื้อไก่เพิ่มเป็น 700 นอกจากนั้นเธอยังใช้เวลาทุกนาทีหมดไปกับการทำเพื่อชุมชน ในฐานะบัณฑิตอาสาพัฒนามาตุภูมิ
“เมื่อก่อนตอนที่ทำงานอยู่ในเมือง เราจะคิดถึงแค่ตัวเองว่า ทำให้ยังไงให้เราอยู่รอด แต่ทุกวันนี้ความคิดเราเปลี่ยนไป เราจะคิดตลอดว่า จะทำอะไรเพื่อช่วยให้คนในชุมชนดีขึ้น ทำยังไงให้ชุมชนเราดีขึ้นกว่าเดิม รู้สึกว่า ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน ชีวิตเรามีคุณค่ามากๆ” ติ๊ก-ปวณี เขียว์จันทร์ กล่าวทิ้งท้ายพร้อมรอยยิ้ม #เชื่อมั่นเศรษฐกิจพอเพียง#มูลนิธิปิดทองหลังพระ#สืบสานแนวพระราชดำริ#อาทิตย์ทรงกลด#ปิดทอง#เศรษฐกิจพอเพียง#พอเพียง#เลี้ยงไก่#อาหารลดต้นทุน#กลับบ้าน#คุณค่าของชีวิต#ป่าไร่#แม่ลาน#ปัตตานี#3จังหวัด#ชายแดนใต้#ปวณี#เขียวจันทร์#พัฒนาพื้นที่ต้นแบบ#แนวพระราชดำริ
